orðið á götunni........ !!!!

Pæling dagsins er tjáningarfrelsi og það sem oftar en ekki fylgir fast á eftir er friðhelgi einkalífsins og þar með pæling um hið merkilega fyrirbæri MANNORÐ.  Oftar en ekki finnst fólki það brot á friðhelgi einstaklingsins eða að minnsta kosti ærumeiðandi þegar einhver fjallar um málefni sem við myndum kannski leyfa okkur að segja að séu ekki beint að bera á borð mannkosti einstaklings. Það er ekki þar með sagt að þeir séu ekki sannir, ekki þar með sagt að þeir megi ekki fram koma og kannski gríðalega mikilvægt að þeir fram komi. Tökum t.d málefni gamala biskupsins Ólafs Skúlasonar, ekki nóg með að hann sjálfur og hans nánstu fylgjendur hafi lagt sig fram við að halda hans "heilaga mannorði" hreinu þá hafði hann þjóðkirkju heillar þjóðar að bakinu í því máli. Brotin og misnotuð dóttir hans átti ekki von í þeim slag og þegar ég hugsa um þetta mál skammast ég mín bæði fyrir það að tilheyra þjóðkirkjunni sem og þjóðerni mitt, eiginlega bara skammast mín fyrir tegund mína mannkynið. 

 

Það er nú blessunarlega svo að mannorð okkar eigum við, skapað af mismunandi áhrifum og völdum og mannorð er ekki endilega það sama og mannkostir þess einstaklings sem mannorðið ber. Mannkostir þess sem við á, eru í raun það sem skiptir raunverulega máli, mannorð er í mínum huga verðlaus gjaldmiðill sem allt of margir leggja mikið vægi á. Til þess að verðskulda gott mannorð verður hver einstaklingur að eiga inneign í það mannorð, margir geta svo sem búið sér til "flott" (en mjög falskt)  mannorð á öllum yfirdrættinum og kúluláninu líka. En það mannorð er náttúrulega jafn verðlaust og lánið fyrir því.    

Ef við grípum aftur dæmið með hugrökku dóttur Ólafs og hennar baráttu við sína djöfla og öll öflin sem hún þurfti að takast á við, gætum við kannski lært að mannorð er eitt en segir í raun ekkert um hvers lags persónu maðurinn hefur að geyma og mikið getur gerst bak við lokaðar dyr sem enginn veit og ætti ekki að vera okkar að slá um okkur yfirlýsingum byggðum á hugmyndum um eitthvað sem við í raun vitum ekkert um. Auðmýkt er kannski sem við gætum frekar tileinkað okkur og samhygð. Við getum alveg gert það án þess að dæma, sem við sem mannverur erum alltof fljótt að gera. Ég er engin undantekning þar á en batnandi mönnum er best að lifa og reyni ég alltaf að minna mig á þegar ég heyri "sögur" að alltaf eru amk tvær hlíðar á henni, getur aldrei verið mitt að dæma hver sé rétt og hver sé röng þegar kannski báðar eru RÉTTAR fyrir þann aðila sem segir hana.

já við mannkynið erum oft grimmar og breiskar verur og hef ég amk ákveðið að reyna að vera alltaf ég, opin og heiðarleg, ekki alveg jafn dómhörð eins og mér einni er lagið og læra og tileinka mér meiri samhygð gagnvart mínum án þess að tapa eiginleika mínum að vera yfirvegaður sálarlaus djöfull með hjarta úr steini ;).....

 

pís out folks ...

 

I